Light systems

Nowe zalecenia oparto na ustaleniach grupy roboczej ‘Signalling Committee Cancer’ (Komitet Sygnalizacyjny ds. Raka), który zajął się weryfikacją dotychczas obowiązujących zaleceń (głoszonych w 1994 roku). Sprawdzano, czy biorąc pod uwagę najnowsze badania i publikacje naukowe, dotychczasowe limity można uznać za obowiązujące. Już w roku 1994 przyznano, że kompletne unikanie słońca jest zarówno niewykonalne jak i niepożądane. Po pierwsze, skóra regularnie przyzwyczajana do kontaktu z ultrafioletem jest bardziej odporna na ewentualne dłuższe sesje. Opalenizna to po prostu najlepsze zabezpieczenie przed nadmiarem UV i przed poparzeniami, naturalna ochrona wynikająca z produkcji pigmentu i mikrozgrubienia skóry. Po drugie – to właśnie skutkiem ekspozycji skóry na słońce jest synteza witaminy D, kluczowej między innymi dla kondycji naszego układu odpornościowego. Mimo to, do tej pory Holendrom zalecano unikanie słońca między południem a godziną 15.00, a także zawsze przed wyjściem na zewnątrz zabezpieczać skórę kremami z filtrami chroniącymi skórę przed promieniowaniem UV. To zalecenie obecnie zmieniło się radykalnie. Wyraźna deklaracja Holenderskiego Towarzystwa Rakowego mówi, że “Ludziom w Holandii zaleca się regularną ekspozycję głowy, rąk i przedramion przez 15 do 30 minut wczesnym popołudniem (między południem a godziną 15). To pomoże zachować właściwy metabolizm kości, może również zapobiegać różnym typom chorób nowotworowych”.

Światło słoneczne w zależności od długości fali wnika w skórę na różną głębokość; im dłuższa fala, tym głębiej. Światło wywołuje reakcje chemiczne i wytwarza ciepło. W warstwie rozrodczej skóry inicjowana jest produkcja komórek wytwarzających zrogowacenia (keratynocyty), w melanocytach tworzenie pigmentu melaninowego. Powstająca witamina D3 aktywuje komórki Langernhansa i w ten sposób pobudza mechanizm naprawczy, który przeciwdziała ewentualnym uszkodzeniom wywołanym promieniami UV. Inne funkcje systemu immunologicznego zostają natomiast zahamowane. Obok fotosyntezy witaminy D, pozytywnymi efektami w skórze są np. korzystne oddziaływania na subtelną strukturę skóry i układu włośniczkowego, procesy przemiany materii, układ sercowo-naczyniowy, regulację ciśnienia krwi, układ hormonalny, gospodarkę wodną, system immunologiczny, aż po działania ochronne w odniesieniu do wszelkiego rodzaju chorób cywilizacyjnych, łącznie z rakiem. Zaletą celowej i prawidłowo dozowanej ekspozycji na światło słoneczne jest budowa endogennej ochronny przeciw świetlnej w postaci pigmentacji i wytworzenie modzela świetlnego. Stopniowe, aż dziesięciokrotne pogrubianie się zrogowaciałej warstwy skóry odpowiada filtrom słonecznym o współczynniku 4. Do tego dochodzi ochrona poprzez nasycenie warstwy rogowej pigmentem melaninowym, co postrzegamy jako opaleniznę. Wymienić należy jeszcze oddziaływanie ochronne kwasu urokainowego występującego w pocie, odpowiadające współczynnikowi o wartości 2.
Negatywne oddziaływania uwidaczniają się w pierwszej linii w przypadku niewłaściwego dawkowania lub przedawkowania. Należy tu wymienić: poparzenie słoneczne, udar słoneczny, starzenie się skóry, rak skóry.